چرا در آزمون ÖSD سطح B2 و در بخش نوشتاری (Schreiben یا شغایبن) نمره من صفر (۰) شده است؟
بیایید فرض کنیم بخش نوشتاری سطح B2 در آزمون ÖSD یک دیکته است. این بخش را به عنوان دیکته در نظر بگیرید. شما می بایست در این بخش حداقل ۱۲۰ کلمه بنویسید. اگر به ازای هر کلمه ای که غلط نوشته می شود فقط ۱ نمره کم شود، در صورت نوشتن ۲۰ کلمه غلط، نمره شما در این دیکته صفر خواهد شد.
نمره صفر در سطح B2 و در بخش Schreiben بدین معنی نیست که شما فردی بی سواد و فاقد دانش هستید؛ این یعنی شما برای سطح B2 آماده نیستید. املای کلمات را درست ننوشته اید. از کلمات مناسب در جای مناسب استفاده نکرده اید یا حتی موضوع را درست متوجه نشده اید و به مسیر دیگری رفته اید.
به طور کلی دلایل گرفتن نمره صفر علاوه بر آنچه در بالا گفته شد، می تواند شامل موارد زیر نیز باشد:
-
عدم رعایت دستورالعمل‌ها: اگر شما موضوع خواسته شده را به درستی درک نکرده و پاسخ شما مرتبط با موضوع نبوده باشد، ممکن است نمره‌ای کسب نکنید. آزمون‌های ÖSD به رعایت دقیق موضوع اهمیت زیادی می‌دهند.
-
تعداد کلمات ناکافی: اگر تعداد کلمات نوشتاری شما کمتر از مقدار مشخص شده در دستورالعمل‌ها باشد، احتمال دارد نمره صفر دریافت کنید. هر بخش آزمون به تعداد مشخصی کلمه نیاز دارد.
-
استفاده نادرست از ساختارها: آزمون دهندگان باید از ساختارهای گرامری و واژگان مناسب سطح B2 استفاده کنند. اگر در نوشتار شما اشتباهات گرامری اساسی یا واژگان نادرست به کار رفته باشد، نمره ای که به شما تعلق می گیرد ممکن است به طور جدی تحت تأثیر قرار گیرد.
-
بی‌اعتنایی به سبک و فرم نوشتاری: در آزمون ÖSD، فرم و سبک نوشتاری متناسب با نوع متن (نامه، مقاله، گزارش و غیره) بسیار مهم است. اگر سبک نوشتاری شما با نوع متن خواسته شده سازگار نباشد، نمره صفر داده می‌شود.
-
بی توجهی به تقسیم بندی بخش‌ها: هر متن باید به طور واضح دارای مقدمه، بدنه و نتیجه گیری باشد. اگر نوشتار شما این تقسیم بندی‌ها را نداشته یا به درستی سازمان دهی نشده باشد، ممکن است نمره‌ای نگیرید. در ضمن می بایست بخش های نوشتاری با هم ارتباط معنایی داشته باشند و پیوستگی داشته باشند.
-
وجود خطاهای ارتباطی جدی: اگر متن شما به گونه‌ای نوشته شده باشد که مفهوم به‌خوبی منتقل نشود یا منظور به وضوح قابل درک نباشد، امکان دریافت نمره صفر وجود دارد. متن را می بایست به دقت و با کلمات مناسب و به دور از ابهام نوشت.
آخرین مقالات
آموزش گرامر زبان انگلیسی: جملات شرطی نوع دوم در زبان انگلیسی
جملات شرطی در زبان انگلیسی به دسته‌های مختلف تقسیم می‌شوند و هر کدام کاربرد خاص خود را دارند. جملات شرطی نوع دوم (Second Conditional) برای بیان شرایط فرضی و نتایج غیر واقعی در زمان حال یا آینده استفاده می‌شوند. در این مطلب، به طور جامع ساختار، کاربردها و نکات کلیدی جملات شرطی نوع دوم را همراه با مثال‌های متنوع و موقعیت‌های واقعی بررسی خواهیم کرد.
آموزش گرامر زبان انگلیسی: جملات شرطی نوع اول در زبان انگلیسی
جملات شرطی در زبان انگلیسی به شما این امکان را می‌دهند که شرایط و نتایج ممکن را بیان کنید. جملات شرطی نوع اول (First Conditional) برای صحبت در مورد شرایط واقعی و نتایجی که احتمال وقوع آنها در آینده وجود دارد، استفاده می‌شوند. این مطلب جامع به بررسی ساختار، کاربردها، و نکات گرامری جملات شرطی نوع اول همراه با مثال‌های متنوع و موقعیت‌های واقعی می‌پردازد.
آموزش گرامر زبان انگلیسی: جملات شرطی نوع صفر در زبان انگلیسی
جملات شرطی در زبان انگلیسی نقش مهمی در بیان علت و معلول و یا شرایطی دارند که وقوع یک عمل به وقوع شرطی دیگر وابسته است. جملات شرطی نوع صفر (Zero Conditional) برای بیان حقایق کلی، قوانین علمی، و شرایطی استفاده می‌شوند که همیشه درست هستند. در این مطلب جامع، به بررسی دقیق جملات شرطی نوع صفر، ساختار، کاربردها و نکات گرامری آن همراه با مثال‌های متنوع و موقعیت‌های واقعی می‌پردازیم.
۱۰ مورد گرامری که استفاده و رعایت آنها مشخص می کند فردی مسلط و توانا در زبان انگلیسی هستید.
در این مطلب سعی کرده ایم به برخی از موضوعات گرامری که کمتر به آنها توجه می‌شود اما در صورت استفاده درست، مهارت بالای شما در زبان انگلیسی را نشان می‌دهد بپردازیم. استفاده درست و به جا از این موارد، می تواند تاثیر به سزایی در حس افرادی که در اطراف شما هستند و صحبت شما را می شنوند ایجاد می کند.
آموزش گرامر زبان انگلیسی:آموزش جامع درباره Do و Does
در زبان انگلیسی، Do و Does افعال کمکی (auxiliary verbs) هستند که در زمان حال ساده به کار می‌روند. از این افعال برای ساختن جملات سؤالی، منفی و گاهی تأکیدی استفاده می‌شود. این افعال به ما کمک می‌کنند جمله‌ها را گرامری و درست بسازیم. در ادامه، این موضوع را به زبان ساده‌تر بررسی می‌کنیم.
آموزش گرامر زبان انگلیسی: زمان‌های آینده (Future Tenses)
زمان‌های گذشته به چهار دسته اصلی تقسیم می‌شوند: گذشته ساده، گذشته استمراری، گذشته کامل، و گذشته کامل استمراری. هر یک از این زمان‌ها کاربردها و ساختارهای خاص خود را دارند که برای توصیف انواع مختلف رویدادها و اعمال در گذشته استفاده می‌شوند. در ادامه به‌صورت موضوعی و با مثال‌های فراوان به هر یک می‌پردازیم.
آموزش گرامر زبان انگلیسی: زمان‌های گذشته (Past Tenses)
زمان‌های گذشته به چهار دسته اصلی تقسیم می‌شوند: گذشته ساده، گذشته استمراری، گذشته کامل، و گذشته کامل استمراری. هر یک از این زمان‌ها کاربردها و ساختارهای خاص خود را دارند که برای توصیف انواع مختلف رویدادها و اعمال در گذشته استفاده می‌شوند. در ادامه به‌صورت موضوعی و با مثال‌های فراوان به هر یک می‌پردازیم.
آموزش گرامر زبان انگلیسی: زمان‌های حال (Present Tenses) در زبان انگلیسی
زمان‌های حال در گرامر زبان انگلیسی ابزارهای متنوعی برای بیان اعمال، رویدادها و واقعیت‌ها در زمان کنونی هستند. این زمان‌ها شامل حال ساده (Present Simple)، حال استمراری (Present Continuous)، حال کامل (Present Perfect) و حال کامل استمراری (Present Perfect Continuous) می‌شوند.
آموزش گرامر زبان انگلیسی: زمان‌ها در گرامر انگلیسی
زمان‌ها در گرامر زبان انگلیسی یکی از مهم‌ترین و پیچیده‌ترین بخش‌ها هستند. یادگیری صحیح زمان‌ها به شما کمک می‌کند تا جملات دقیق‌تری بسازید و توانایی برقراری ارتباط مؤثرتری داشته باشید. در این مقاله، تمامی زمان‌های اصلی زبان انگلیسی را با جزئیات کامل، مثال‌های متعدد، و کاربردهایشان بررسی خواهیم کرد.
آموزش گرامر زبان انگلیسی: فعل
افعال در زبان انگلیسی، از مهم‌ترین اجزای جمله هستند که مفهوم عمل، حالت، یا وجود را به جمله می‌دهند. یادگیری عمیق و جامع افعال، به شما کمک می‌کند جملات صحیح بسازید، مکالمات روان داشته باشید و مفاهیم پیچیده را بیان کنید. در این مقاله، به طور مفصل به معرفی انواع افعال، زمان‌ها، و کاربردهای آنها می‌پردازیم.