آموزش جامع ضمایر در گرامر زبان انگلیسی

ضمایر (Pronouns) کلماتی هستند که به جای اسم یا عبارت اسمی در جمله استفاده می‌شوند تا از تکرار اسم‌ها جلوگیری شود و جمله ساده‌تر و روان‌تر گردد. در زبان انگلیسی، ضمایر به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند که هر کدام کاربردهای خاصی دارند. در ادامه با توضیحات جامع و مثال‌های متعدد، این ضمایر را بررسی می‌کنیم.

آموزش جامع ضمایر در گرامر زبان انگلیسی

ضمایر (Pronouns) کلماتی هستند که به جای اسم یا عبارت اسمی در جمله استفاده می‌شوند تا از تکرار اسم‌ها جلوگیری شود و جمله ساده‌تر و روان‌تر گردد. در زبان انگلیسی، ضمایر به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند که هر کدام کاربردهای خاصی دارند. در ادامه با توضیحات جامع و مثال‌های متعدد، این ضمایر را بررسی می‌کنیم.

 

1. ضمایر شخصی (Personal Pronouns)

ضمایر شخصی برای اشاره به افراد، اشیا یا حیوانات استفاده می‌شوند و به جای اسم در جمله به کار می‌روند. این ضمایر دو حالت اصلی دارند: فاعلی (Subjective) که به‌عنوان فاعل جمله عمل می‌کنند و مفعولی (Objective) که به‌عنوان مفعول یا دریافت‌کننده عمل در جمله ظاهر می‌شوند. برای مثال، در جمله‌ی «I love her» ضمیر I فاعلی و her مفعولی است. این ضمایر به گوینده (اول‌شخص)، مخاطب (دوم‌شخص) و دیگران (سوم‌شخص) اشاره دارند و کاربرد بسیار گسترده‌ای در زبان دارند.

الف) حالت فاعلی (Subjective Pronouns)

ضمایر فاعلی به‌عنوان فاعل در جمله استفاده می‌شوند:

  • I (من)
  • You (تو/شما)
  • He (او - برای مذکر)
  • She (او - برای مؤنث)
  • It (آن - برای اشیا و حیوانات)
  • We (ما)
  • They (آن‌ها)


مثال‌ها:

  1. I study English every day.
    (من هر روز انگلیسی می‌خوانم.)
  2. She loves playing piano.
    (او عاشق نواختن پیانو است.)
  3. They are going to the park.
    (آن‌ها به پارک می‌روند.)

 

ب) حالت مفعولی (Objective Pronouns)

این ضمایر به‌عنوان مفعول در جمله به‌کار می‌روند:

  • Me (مرا/به من)
  • You (تو را/به تو)
  • Him (او را - مذکر)
  • Her (او را - مؤنث)
  • It (آن را)
  • Us (ما را)
  • Them (آن‌ها را)


مثال‌ها:

  1. She gave me a book.
    (او به من یک کتاب داد.)
  2. We saw him at the store.
    (ما او را در فروشگاه دیدیم.)
  3. I called them yesterday.
    (من دیروز به آن‌ها زنگ زدم.)

 

2. ضمایر ملکی (Possessive Pronouns)

ضمایر ملکی برای نشان‌دادن مالکیت استفاده می‌شوند و جایگزین اسم مالکانه می‌شوند. این ضمایر بدون نیاز به همراهی با اسم، مالکیت را به طور کامل بیان می‌کنند. مثلاً در جمله «This book is mine» (این کتاب مال من است)، ضمیر mine مالکیت کتاب را نشان می‌دهد. یکی از ویژگی‌های مهم این ضمایر این است که به صورت مستقل استفاده می‌شوند و نیازی به اسم بعد از خود ندارند.

  • Mine (مال من)
  • Yours (مال تو/شما)
  • His (مال او - مذکر)
  • Hers (مال او - مؤنث)
  • Its (مال آن)
  • Ours (مال ما)
  • Theirs (مال آن‌ها)


مثال‌ها:

  1. This book is mine.
    (این کتاب مال من است.)
  2. That car is theirs.
    (آن ماشین مال آن‌هاست.)
  3. The decision is yours.
    (تصمیم با شماست.)

 

3. ضمایر انعکاسی (Reflexive Pronouns)

ضمایر انعکاسی زمانی به کار می‌روند که فاعل و مفعول جمله یکسان باشند. به عبارت دیگر، عمل انجام‌شده توسط فاعل بر خودش تأثیر می‌گذارد. این ضمایر معمولاً با اضافه کردن -self یا -selves به ضمایر فاعلی ساخته می‌شوند. برای مثال، در جمله‌ی «She introduced herself to the team» (او خودش را به تیم معرفی کرد)، ضمیر herself نشان‌دهنده این است که فاعل و مفعول یکی هستند. این ضمایر در تاکید و بیان دقیق نیز کاربرد دارند.

  • Myself (خودم)
  • Yourself (خودت/خودتان)
  • Himself (خودش - مذکر)
  • Herself (خودش - مؤنث)
  • Itself (خودش - اشیا و حیوانات)
  • Ourselves (خودمان)
  • Yourselves (خودتان)
  • Themselves (خودشان)


مثال‌ها:

  1. She hurt herself while cooking.
    (او هنگام آشپزی خودش را زخمی کرد.)
  2. We enjoyed ourselves at the party.
    (ما در مهمانی به خودمان خوش گذشت.)
  3. They blamed themselves for the mistake.
    (آن‌ها خودشان را بابت اشتباه سرزنش کردند.)

 

4. ضمایر اشاره (Demonstrative Pronouns)

ضمایر اشاره برای اشاره به اشیا، افراد یا مکان‌ها استفاده می‌شوند و جایگزین اسم‌هایی می‌شوند که به صورت مستقیم به آن‌ها اشاره می‌کنیم. این ضمایر بر اساس نزدیکی یا دوری زمان یا مکان به کار می‌روند. This و These برای اشیای نزدیک و That و Those برای اشیای دورتر استفاده می‌شوند. مثلاً، در جمله «This is my car» (این ماشین من است)، ضمیر This به یک ماشین مشخص و نزدیک اشاره دارد.

  • This (این)
  • That (آن)
  • These (این‌ها)
  • Those (آن‌ها)


مثال‌ها:

  1. This is my house.
    (این خانه من است.)
  2. Those are your keys.
    (آن‌ها کلیدهای شما هستند.)
  3. That was an interesting movie.
    (آن یک فیلم جالب بود.)

 

5. ضمایر استفهامی (Interrogative Pronouns)

ضمایر استفهامی برای طرح سوال و به دست آوردن اطلاعات به کار می‌روند. این ضمایر معمولاً در ابتدای جمله‌های سوالی ظاهر می‌شوند و بسته به نوع سوال از ضمایری مانند Who (برای افراد)، What (برای اشیا یا مفاهیم) و Which (برای انتخاب بین گزینه‌ها) استفاده می‌شود. برای مثال، در جمله «Who is your teacher?» (معلم تو چه کسی است؟)، ضمیر Who برای پرسش درباره شخص به کار رفته است.

  • Who (چه کسی)
  • Whom (چه کسی - حالت مفعولی)
  • Whose (مال چه کسی)
  • What (چه چیزی)
  • Which (کدام)


مثال‌ها:

  1. Who is calling me?
    (چه کسی به من زنگ می‌زند؟)
  2. What do you want to eat?
    (چه چیزی می‌خواهی بخوری؟)
  3. Whose book is this?
    (این کتاب مال چه کسی است؟)

 

6. ضمایر نسبی (Relative Pronouns)

ضمایر نسبی برای ارتباط دادن دو جمله یا توضیح بیشتر درباره یک اسم استفاده می‌شوند. این ضمایر معمولاً در جملات مرکب ظاهر می‌شوند و بخش دوم جمله را به بخش اول متصل می‌کنند. مثلاً در جمله «The man who called you is my friend» (مردی که به تو زنگ زد، دوست من است)، ضمیر who بخش توضیحی را به جمله اصلی متصل می‌کند. این ضمایر نقش مهمی در ایجاد جملات توصیفی دارند.

  • Who (که - برای فاعل انسان)
  • Whom (که - برای مفعول انسان)
  • Whose (که مال او)
  • Which (که - برای اشیا)
  • That (که - برای انسان و اشیا)


مثال‌ها:

  1. The person who called me was John.
    (کسی که به من زنگ زد، جان بود.)
  2. The book that I bought is very interesting.
    (کتابی که خریدم خیلی جالب است.)
  3. The car whose owner is absent is parked outside.
    (ماشینی که صاحبش نیست، بیرون پارک شده است.)

 

7. ضمایر نامعین (Indefinite Pronouns)

ضمایر نامعین برای اشاره به افراد، اشیا یا مکان‌هایی که به‌طور خاص مشخص نیستند، استفاده می‌شوند. این ضمایر مانند Someone (کسی)، Anything (هرچیزی)، و Nobody (هیچ‌کس) بدون اشاره به شخص یا شیء خاصی مفهوم کلی را منتقل می‌کنند. مثلاً در جمله «Someone is waiting for you» (کسی منتظر تو است)، ضمیر Someone بدون تعیین هویت شخص به یک فرد اشاره دارد. این ضمایر اغلب در مکالمات غیررسمی یا زمانی که جزئیات مشخص نیستند، استفاده می‌شوند.

  • Someone, Somebody, Something
  • Anyone, Anybody, Anything
  • No one, Nobody, Nothing
  • Everyone, Everybody, Everything


مثال‌ها:

  1. Someone left their bag here.
    (کسی کیفش را اینجا گذاشته است.)
  2. Nobody knows the answer.
    (هیچ‌کس پاسخ را نمی‌داند.)
  3. Is there anything I can do?
    (آیا کاری هست که بتوانم انجام دهم؟)

 

خلاصه مطالب بالا را در قالب جدول زیر گردآوری کرده ایم:

 

ضمایر انگلیسی: انواع، مثال‌ها و کاربردها

نوع ضمیر ضمایر توضیحات مثال‌های انگلیسی ترجمه مثال‌ها
ضمایر شخصی (Personal Pronouns) I, You, He, She, It, We, They, Me, Him, Her, Us, Them ضمایری که به افراد یا اشیا به عنوان فاعل یا مفعول اشاره دارند. - I saw her at the park.
- They called us for the meeting.
- He helped them yesterday.
- من او را در پارک دیدم.
- آن‌ها ما را برای جلسه دعوت کردند.
- او دیروز به آن‌ها کمک کرد.
ضمایر ملکی (Possessive Pronouns) Mine, Yours, His, Hers, Ours, Theirs ضمایری که مالکیت را نشان می‌دهند و مستقل از اسم استفاده می‌شوند. - The red car is mine.
- Is this bag yours?
- The choice is theirs.
- ماشین قرمز مال من است.
- آیا این کیف مال تو است؟
- انتخاب مال آن‌هاست.
ضمایر انعکاسی (Reflexive Pronouns) Myself, Yourself, Himself, Herself, Itself, Ourselves, Yourselves, Themselves ضمایری که فاعل و مفعول یکسان را در جمله نشان می‌دهند. - She cooked herself a nice meal.
- I fixed it myself.
- They enjoyed themselves at the party.
- او برای خودش غذای خوبی درست کرد.
- من خودم آن را تعمیر کردم.
- آن‌ها در مهمانی به خودشان خوش گذراندند.
ضمایر اشاره (Demonstrative Pronouns) This, That, These, Those ضمایری که برای اشاره به افراد یا اشیا استفاده می‌شوند. - This is my pen.
- Those are her shoes.
- These look delicious.
- این خودکار من است.
- آن‌ها کفش‌های او هستند.
- این‌ها خوشمزه به نظر می‌رسند.
ضمایر استفهامی (Interrogative Pronouns) Who, Whom, Whose, What, Which ضمایری که برای پرسش در مورد افراد یا اشیا استفاده می‌شوند. - Who is coming?
- What is your favorite food?
- Which one is yours?
- چه کسی می‌آید؟
- غذای مورد علاقه شما چیست؟
- کدام یک مال تو است؟
ضمایر نسبی (Relative Pronouns) Who, Whom, Whose, Which, That ضمایری که برای وصل کردن دو جمله یا ارائه توضیحات بیشتر استفاده می‌شوند. - The man who helped me is kind.
- This is the house that Jack built.
- She knows someone whose dog is lost.
- مردی که به من کمک کرد مهربان است.
- این خانه‌ای است که جک ساخت.
- او کسی را می‌شناسد که سگش گم شده است.
ضمایر نامعین (Indefinite Pronouns) Someone, Anyone, Everyone, No one, Something, Anything, Everything, Nothing ضمایری که به افراد، اشیا یا مکان‌هایی که مشخص نیستند اشاره می‌کنند. - Someone is knocking at the door.
- Nobody answered the phone.
- Everything is fine now.
- کسی در را می‌زند.
- هیچ‌کس تلفن را جواب نداد.
- همه چیز حالا خوب است.

آخرین مقالات

کلاس زبان انگلیسی با تمرکز بر مکالمه: چرا یادگیری صحبت کردن و توانایی مکالمه مهم‌تر است؟

با وجود اهمیت مکالمه، بسیاری از زبان‌آموزان با چالش‌هایی نظیر ترس از اشتباه و نبود محیط مناسب برای تمرین مواجه‌اند. در این میان، کلاس‌های مکالمه محور نقش مؤثری در رفع این موانع دارند و فرصت یادگیری زبان در فضایی تعاملی و کاربردی را فراهم می‌کنند. در این مقاله، به بررسی اهمیت یادگیری مکالمه، چالش‌های رایج در مسیر آن، و راهکارهایی برای بهبود مهارت گفتاری خواهیم پرداخت.

چرا یادگیری زبان انگلیسی در کلاس بهتر از اپلیکیشن‌هاست؟

در دنیای امروز، اپلیکیشن‌های آموزشی به یکی از ابزارهای رایج برای یادگیری زبان انگلیسی تبدیل شده‌اند. این اپلیکیشن‌ها به دلیل دسترسی آسان و هزینه نسبتاً پایین، مورد توجه بسیاری از افراد قرار گرفته‌اند. اما آیا یادگیری زبان انگلیسی تنها با استفاده از اپلیکیشن‌ها کافی است؟ در این مقاله، بررسی خواهیم کرد که چرا یادگیری زبان انگلیسی در کلاس‌های حضوری همچنان گزینه بهتری نسبت به اپلیکیشن‌هاست.

۱۰ دلیل برای اینکه چرا یادگیری زبان انگلیسی در کلاس، سریع‌تر از خودآموزی است؟

مواره این سوال مطرح است که بهترین روش یادگیری زبان انگلیسی چیست؟ آیا یادگیری در کلاس زبان بهتر است یا خودآموزی؟ در این مقاله، دلایل مختلفی که نشان می‌دهند چرا یادگیری زبان انگلیسی در کلاس‌ها سریع‌تر و مؤثرتر از خودآموزی است را بررسی می‌کنیم.

چرا کلاس زبان انگلیسی بهتر از خودآموزی است؟

آیا یادگیری زبان انگلیسی به صورت خودآموز کارآمد است یا شرکت در کلاس‌های آموزشی انتخاب بهتری خواهد بود؟ در این مقاله، به بررسی مزایا و معایب هر روش و دلایل برتری کلاس‌های زبان انگلیسی می‌پردازیم تا به شما کمک کنیم بهترین مسیر یادگیری را انتخاب کنید.

کلاس زبان انگلیسی برای مبتدی‌ ها: راهنمای جامع شروع یادگیری انگلیسی از ابتدا

آیا تا به حال تصمیم گرفته‌اید زبان انگلیسی را یاد بگیرید اما نمی‌دانید از کجا باید شروع کنید؟ یادگیری زبان انگلیسی برای مبتدی‌ها می‌تواند چالش‌برانگیز به نظر برسد، اما با یک برنامه‌ریزی مناسب و استفاده از روش‌های اصولی، این مسیر بسیار ساده‌تر و لذت‌بخش‌تر خواهد شد. یادگیری یک زبان جدید مانند باز کردن درب‌های جدیدی به روی دنیا است؛ دنیایی که در آن می‌توانید با مردم کشورهای مختلف ارتباط برقرار کنید، از منابع آموزشی ارزشمند بهره ببرید و به رشد شغلی و فردی دست یابید.

آموزش گرامر زبان انگلیسی از پایه

این راهنمای جامع، گرامر زبان انگلیسی را به شکلی ساده و گام‌به‌گام توضیح می‌دهد. از مفاهیم پایه مانند ساختار جمله و زمان‌های ساده تا نکات پیشرفته مانند افعال عبارتی و جملات شرطی، همه موارد به گونه‌ای ارائه شده‌اند که یادگیری برای افراد با هر سطحی از دانش زبان آسان باشد. این ساختار هدفمند به شما این امکان را می‌دهد که مهارت‌های خود را به‌تدریج تقویت کرده و به سطح بالاتری از تسلط دست یابید.

راهنمای جامع جملات Inversion و Emphatic در زبان انگلیسی

زبان انگلیسی از ساختارهای متنوع و جذابی تشکیل شده است که به گوینده امکان می‌دهد پیام خود را با تأکید بیشتر یا ترتیب خاصی بیان کند. دو نمونه از این ساختارها، Inversion (وارونگی) و Emphatic Sentences (جملات تأکیدی) هستند. این دو مفهوم در موقعیت‌های مختلف کاربرد دارند و به تقویت بیان و جذابیت جملات کمک می‌کنند.

راهنمای جامع افعال لازم و متعدی در زبان انگلیسی: از مفاهیم پایه تا کاربردهای پیشرفته

افعال در زبان انگلیسی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: افعال لازم (Intransitive Verbs) و افعال متعدی (Transitive Verbs). درک تفاوت این دو نوع فعل به شما کمک می‌کند جملات دقیق‌تر و طبیعی‌تری بسازید. این مطلب به طور کامل به معرفی، تفاوت‌ها، و کاربردهای این دو نوع فعل می‌پردازد و شما را با نکات کلیدی و مثال‌های کاربردی آشنا می‌کند.

کاربرد دقیق زمان‌ها در مکالمات زبان انگلیسی به صورت رسمی و غیررسمی

زمان‌ها در زبان انگلیسی ابزارهای بسیار مهمی هستند که برای بیان حالات مختلف زمانی و مکانی استفاده می‌شوند. بسته به موقعیت و نوع مکالمه، انتخاب زمان مناسب می‌تواند تأثیر زیادی در دقت و وضوح پیام داشته باشد. در این مقاله، به بررسی کاربرد زمان‌های مختلف در مکالمات رسمی و غیررسمی پرداخته‌ایم و موقعیت‌هایی که در آن‌ها این زمان‌ها به بهترین نحو استفاده می‌شوند را شرح داده‌ایم.

راهنمای کامل یادگیری زمان‌های انگلیسی

این مطلب، یک مرور جامع بر سه گروه اصلی زمان‌های زبان انگلیسی ارائه می‌دهد: زمان‌های ساده (Simple Tenses)، استمراری (Continuous Tenses) و کامل (Perfect Tenses). در هر بخش، ساختار جملات، کاربردهای اصلی، و مثال‌های واقعی بررسی می‌شوند تا به شما کمک کند زمان‌های مختلف را به طور عمیق یاد بگیرید و به‌راحتی در مکالمات و نوشتار خود به‌کار ببرید.